Հեքիաթի իմ ավարտը

Էս մարդը հադիպում է ծառին։ Ծառը հարցնում է թէ երբ նա պետք է կանաչի էս մարդը ասում է քո տակը ոսկի կա մինչև չհանենք դու չես

կանաչի։ Էս մարդը հանում է ոսկի ու ճանփա է ընկնում ճանապհարին

հանդիպում է աղջկան ու նրանք ամուսնանում են։ Իսկ ծառը նրա համար կարմիր գորգ է փռում։

Հեքիաթի իմ ավարտը

Էս Անբան Հուռին ամուսնանում է սրա մարդը ասում է․

-Գնա էս բամբակը գզի մանի։ Էս Անբան Հուռին գնում է լճի ափ, որ գզի մանի գորտերը դուրս են թռնում,նստում ջրաշուշանի վրա և կռկռալով ասում են թող էս բամբակը մեզ մոտ, մենք կգզենք կմանենք։ Անբան Հուռին ասում է․ <<Մեկ ժամից գալու եմ վրցնեմ>>։ Էս Անբան Հուռին գալիս է ասում իմ բամբակը տվեք։ էս գորտերը ասում են կորցրել ենք։ Էս Անբան Հուռին ոտքի տակ մի բան է զգում բարձրացնում է տեսնում մի ոսկի։ ճանապարհին հոգնում է։ Այնքան անբան է լինում, որ էդ ոսկին ծախսում է, ձիերով գալիս են նրան տանում։ Էս Անբան Հուռին գնում է տուն ամուսնուն պատմում է իր ամբողջ պատմությունը էս մարդը բարկանում էմ, բաժանվում են։